GIFT I TRIBUTE I TABOO – WHAT ARE WE GIFTING?
“จุดเชื่อมโยงของผู้ให้และผู้รับ ”
Text : Doowoper
Photo : ARDEL’s Third Place Gallery
แม้การให้ของขวัญของกำนัลถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่มนุษย์สืบทอดต่อกันมาทุกยุค แต่คุณเคยสำรวจตัวสอบตัวเองบ้างหรือไม่ว่าสิ่งของที่มอบให้แด่บุคคลที่รู้จักดี หรือยังไม่รู้จักดีพอ แท้จริงแล้วเราเองมุ่งหวังอะไร
GIFT I TRIBUTE I TABOO – WHAT ARE WE GIFTING? คือนิทรรศการนำเสนอผลงานเครื่องปั้นดินเผา ของสองศิลปินมากฝีมือที่โคจรมาพบกันระหว่าง ติ้ว-วศินบุรี สุพานิชวรภาชน์ และนีโน่-สุวรรณี สาระบุตร โดยหยิบยกประเด็นเกี่ยวกับเรื่องราวประวัติศาสตร์การ ‘ให้’ การส่งของขวัญ หรือบรรณาการ ที่ทั้งคู่กำลังสนใจมาตีแผ่เป็นงานศิลปะ
ทว่าชิ้นงานเสมือนทำหน้าที่เป็นสื่อกลางในการตั้งโจทย์ที่แฝงด้วยนัยคำถามมากมายเช่น… คุณเคยให้อะไรกับใคร? การให้นั้นมุ่งหมายสิ่งใด? มอบให้เพราะรัก รึเป็นเรื่องของการติดสินบน! และก่อนรับของขวัญหรือน้ำใจจากผู้อื่นเรารับเพราะอะไร? ซึ่งทั้งหมดคือสิ่งที่ศิลปินทั้งคู่ต้องการสื่อสารไปยังผู้ชมงาน โดยให้ตระหนักรู้ถึงพลังอำนาจในการให้และการรับ 
สำหรับการจัดแสดงผลงานครั้งนี้ ติ้ว-วศินบุรี ได้สื่ออำนาจแห่งการให้ผ่านผลงานเซรามิก ‘รถถังลายคราม’ เพราะได้รับอิทธิพลการสร้างงานมาจากความประทับใจชุดเครื่องลายคราม “Dragoon Vase” จำนวน 151 ชิ้น (สมัยราชวงศ์หมิง และราชวงศ์ชิง) ในพิพิธภัณฑ์ที่ประเทศเยอรมัน ซึ่งเชื่อมโยงเรื่องราวถึงการแลกเปลี่ยนระหว่างผลงานศิลปะกับกองทหารม้า 600 นาย ใน ค.ศ.1717 โดยศิลปินให้ความเห็นสั้นๆ กับเรื่องนี้ว่า “ใครจะคาดคิด งานศิลปะจะมีอำนาจต่อรองถึงขั้นเปลี่ยนเกมสงครามได้ ฉะนั้นเราไม่ควรสบประมาทผลพวงของการให้หรือการรับบรรณาการใดๆ เพราะมันอาจยิ่งใหญ่ สามารถเปลี่ยนประวัติศาสตร์ไปเลยก็ได้”
ส่วนนีโน่-สุวรรณี สนใจที่มาของเครื่องลายครามยุคนี้เช่นกัน จากการที่ได้เห็นจัดวางอยู่ในพิพิธภัณฑ์และพระราชวังหลายๆ แห่งทั่วโลก ศิลปินจึงเกิดคำถามในใจถึงจุดประสงค์ในการให้และการรับเครื่องลายครามล้ำค่าเหล่านั้น ผลงานครั้งนี้เธอจึงเลือกรังสรรค์แจกันลายครามรูปแบบเดิมขึ้นมา พร้อมตวัดพู่กันวาดลวดลายคล้ายต้นแบบลงไปด้านหนึ่งของแจกัน ส่วนอีกด้านเลือกนำเสนอการตีความถึงเหตุผลที่ซ่อนอยู่ในเบื้องหลังของการให้นั่นเอง
และเราเชื่อว่าผู้ที่ได้ไปเสพศิลปะที่ ARDEL’s Third Place Gallery ครั้งนี้ เมื่อชมงานจบ คงได้รับอะไรกลับมาบ้าง… อยู่ที่คุณซึมซับมันได้มากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง
